ᦀᦲᧂ

ภาษาไทลื้อ

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ʔiːŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับไทย อิง, ลาว ອິງ (อิง) หรือ ອີງ (อีง), คำเมือง ᩋᩥ᩠ᨦ (อิ‍ง), เขิน ᩋᩥ᩠ᨦ (อิ‍ง), ไทใหญ่ ဢိင် (อิง)

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /ʔiŋ˥/

คำกริยา

ᦀᦲᧂ (อีง) (อักษรไทธรรม ᩋᩥ᩠ᨦ, คำอาการนาม ᦂᦱᧃᦀᦲᧂ)

1. (สกรรม) อิง, พิง, พึ่งพา

   ᦀᦲᧂ ᦚᦱ

   อีง ฝา

   อิงกำแพง

คำแปลภาษาอื่น

อิง, พิง, พึ่ง

• ᦀᦲᧂᦋᦻᧉ (อีงช้าย)
• ᦂᦴᦗᦹᧂᧈᦙᦹᧂᦀᦲᧂ (กูพื่งมืงอีง)
• ᦎᧂᧈᦀᦲᧂ (ตั่งอีง)
• ᦑᦲᧈᦀᦲᧂ (ที่อีง)

| |

• ᦖᦸᧃᦀᦲᧂ (ห‍มอ̂นอีง)
• ᦗᦹᧂᧈᦀᦲᧂ (พื่งอีง)
• ᦚᦱᦀᦲᧂ (ฝาอีง)