ᩋᩥ᩠ᨦ

ภาษาเขิน

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʔiːŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย อิง, ภาษาลาว ອິງ (อิง) หรือ ອີງ (อีง), ภาษาคำเมือง ᩋᩥ᩠ᨦ (อิง), ภาษาไทลื้อ ᦀᦲᧂ (อีง), ภาษาไทใหญ่ ဢိင် (อิง)

คำกริยา

ᩋᩥ᩠ᨦ (อิง) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᩋᩥ᩠ᨦ)

1. (สกรรม) อิง, พิง, พึ่งพา, อาศัย

ภาษาคำเมือง

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʔiːŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย อิง, ภาษาลาว ອິງ (อิง) หรือ ອີງ (อีง), ภาษาเขิน ᩋᩥ᩠ᨦ (อิง), ภาษาไทลื้อ ᦀᦲᧂ (อีง), ภาษาไทใหญ่ ဢိင် (อิง)

คำกริยา

ᩋᩥ᩠ᨦ (อิง) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᩋᩥ᩠ᨦ)

1. (สกรรม) อิง, พิง, พึ่งพา, อาศัย