ᩋᩥ᩠ᨦ

ภาษาเขิน

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ʔiːŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับไทย อิง, ลาว ອິງ (อิง) หรือ ອີງ (อีง), คำเมือง ᩋᩥ᩠ᨦ (อิง), ไทลื้อ ᦀᦲᧂ (อีง), ไทใหญ่ ဢိင် (อิง)

คำกริยา

ᩋᩥ᩠ᨦ (อิง) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᩋᩥ᩠ᨦ)

1. (สกรรม) อิง, พิง, พึ่งพา, อาศัย

ภาษาคำเมือง

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ʔiːŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับไทย อิง, ลาว ອິງ (อิง) หรือ ອີງ (อีง), เขิน ᩋᩥ᩠ᨦ (อิง), ไทลื้อ ᦀᦲᧂ (อีง), ไทใหญ่ ဢိင် (อิง)

คำกริยา

ᩋᩥ᩠ᨦ (อิง) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᩋᩥ᩠ᨦ)

1. (สกรรม) อิง, พิง, พึ่งพา, อาศัย