พิง
ภาษาไทยแก้ไข
รากศัพท์แก้ไข
เทียบภาษาจีนยุคกลาง 憑 (MC bɨŋ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ພິງ (พิง), ภาษาเขิน ᨻᩥ᩠ᨦ (พิง)
การออกเสียงแก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | พิง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | ping |
| ราชบัณฑิตยสภา | phing | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰiŋ˧/(ส) | |
คำกริยาแก้ไข
พิง (คำอาการนาม การพิง)
- อิง
- ยืนพิงเสา