ภาษาไทใต้คง

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *kʰwiːᴮ, จากภาษาจีนยุคกลาง (MC gje)[1]; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨡᩦ᩵ (ขี่), ภาษาลาว ຂີ່ (ขี่), ภาษาเขิน ᨡᩦ᩵ (ขี่), ภาษาไทลื้อ ᦃᦲᧈ (ฃี่), ภาษาไทดำ ꪄꪲ꪿ (ฃิ่), ภาษาไทใหญ่ ၶီႇ (ขี่), ภาษาอาหม 𑜁𑜣 (ขี), ภาษาจ้วง gwih

คำกริยา

แก้ไข

ᥑᥤᥱ (ฃี่) (อักขรวิธี 1963 ᥑᥤ̌)

  1. ขี่

อ้างอิง

แก้ไข
  1. Pittayaporn, Pittayawat (2014), chapter Layers of Chinese Loanwords in Proto-Southwestern Tai as Evidence for the Dating of the Spread of Southwestern Tai, in MANUSYA: Journal of Humanities, volume 20 (special issue), Bangkok: Chulalongkorn University, ISSN 0859-9920, pages 47–68.