ᥑᥤᥱ

ภาษาไทใต้คง

รากศัพท์

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *kʰwiːᴮ, จากจีนยุคกลาง 騎 (MC gje); ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨡᩦ᩵ (ขี่), ลาว ຂີ່ (ขี่), เขิน ᨡᩦ᩵ (ขี่), ไทลื้อ ᦃᦲᧈ (ฃี่), ไทดำ ꪄꪲ꪿ (ฃิ่), ไทใหญ่ ၶီႇ (ขี่), อาหม 𑜁𑜣 (ขี), จ้วง gwih

คำกริยา

ᥑᥤᥱ (ฃี่) (อักขรวิธี 1963 ᥑᥤ̌)

1. ขี่