ບົ່ງ

ดูเพิ่ม: ບັງ, ບັ້ງ, ບຶງ, ບຶ້ງ, ບຸງ, ບຸ້ງ, ບົງ, และ ບົ້ງ

ภาษาลาว

รากศัพท์

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ˀboŋᴮ¹; ร่วมเชื้อสายกับไทย บ่ง, คำเมือง ᨷᩫ᩠᩵ᨦ (บ็่ง), ไทลื้อ ᦷᦢᧂᧈ (โบ่ง), ไทใหญ่ မူင်ႇ (มู่ง) หรือ ဝူင်ႇ (วู่ง), ไทใต้คง ᥛᥩᥒᥱ (ม่อ̂ง) หรือ ᥛᥩᥢᥱ (ม่อ̂น), จ้วงแบบหนง mboangq

การออกเสียง

• (เวียงจันทน์) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: [boŋ˧]
• (หลวงพระบาง) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: [boŋ˧˨]
• การแบ่งพยางค์: ບົ່ງ
• สัมผัส: -oŋ

คำกริยา

ບົ່ງ • (บ็่ง) (คำอาการนาม ການບົ່ງ)

1. บ่ง
2. แทง