เสิก

ดูเพิ่ม: เสก

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}		เสิ็ก
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sə̀k
	ราชบัณฑิตยสภา	soek
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/sɤk̚˨˩/(สัมผัส)

คำนาม

เสิก

1. รูปที่เลิกใช้ของ ศึก

ภาษาอีสาน

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *sɤkᴰ¹ˢ (“ศัตรู; สงคราม”), จากภาษาจีนเก่า 賊 (OC *zɯːɡ, “โจร”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ศึก, ภาษาคำเมือง ᩈᩮᩥᩢ᩠ᨠ (เสิัก), ภาษาลาว ເສິກ (เสิก), ภาษาไทลื้อ ᦵᦉᦲᧅ (เสีก), ภาษาไทใหญ่ သိုၵ်း (สึ๊ก), ภาษาอาหม 𑜏𑜢𑜤𑜀𑜫 (สึก์)

คำนาม

เสิก

1. ศึก

รากศัพท์ 2

ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า *សិក (*สิก); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร សឹក (สึก), ภาษาไทย สึก, ภาษาไทลื้อ ᦉᦹᧅ (สืก)

คำกริยา

เสิก (คำอาการนาม การเสิก)

1. สึก (ออกจากการเป็นพระ)