เสิก

ดูเพิ่ม: เสก

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}		เสิ็ก
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sə̀k
	ราชบัณฑิตยสภา	soek
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/sɤk̚˨˩/(สัมผัส)

คำนาม

เสิก

1. รูปที่เลิกใช้ของ ศึก

ภาษาอีสาน

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *sɤkᴰ¹ˢ (“ศัตรู; สงคราม”), จากจีนเก่า 賊 (OC *zɯːɡ, “โจร”); ร่วมเชื้อสายกับไทย ศึก, คำเมือง ᩈᩮᩥᩢ᩠ᨠ (เสิัก), ลาว ເສິກ (เสิก), ไทลื้อ ᦵᦉᦲᧅ (เสีก), ไทใหญ่ သိုၵ်း (สึ๊ก), อาหม 𑜏𑜢𑜤𑜀𑜫 (สึก์)

คำนาม

เสิก

1. ศึก

รากศัพท์ 2

ยืมมาจากเขมรเก่า *សិក (*สิก); ร่วมเชื้อสายกับเขมร សឹក (สึก), ไทย สึก, ไทลื้อ ᦉᦹᧅ (สืก)

คำกริยา

เสิก (คำอาการนาม การเสิก)

1. สึก (ออกจากการเป็นพระ)