อรรถาภิธาน:เถาวัลย์

อรรถาภิธาน

เถาวัลย์

ภาษาไทย

คำนาม

ความหมาย: พรรณไม้ที่เป็นเถา, พืชที่ทอดตัวไปตามพื้นดินหรือยึดเกี่ยวสิ่งต่าง ๆ

คำพ้องความ

• เขา
• เครือเขา
• ฉุป
• เชือกเขา
• เถา
• เถาวัลย์
• ไม้เลื้อย    [⇒ อรรถ.]
• ไม้เถา    [⇒ อรรถ.]
• วัลย์
• วัลลี