อรรถาภิธาน:ฤดูร้อน

ภาษาไทย

แก้ไข

คำนาม

แก้ไข

ความหมาย: ส่วนของปีซึ่งแกนโลกหันเข้าหาดวงอาทิตย์ ทำให้ซีกโลกเหนือหรือใต้ที่เอนเข้าได้รับแสงแดดมากขึ้น และทำให้ภูมิอากาศมีอุณหภูมิสูงกว่าอุณหภูมิเฉลี่ย

แก้ไข
คำพ้องความ
แก้ไข
คำตรงข้าม
แก้ไข
ดูที่ อรรถาภิธาน:ฤดูหนาว