อรรถาภิธาน:ฤดูร้อน

ภาษาไทย แก้ไข

คำนาม แก้ไข

ความหมาย: ส่วนของปีซึ่งแกนโลกหันเข้าหาดวงอาทิตย์ ทำให้ซีกโลกเหนือหรือใต้ที่เอนเข้าได้รับแสงแดดมากขึ้น และทำให้ภูมิอากาศมีอุณหภูมิสูงกว่าอุณหภูมิเฉลี่ย แก้ไข

คำพ้องความ แก้ไข
คำตรงข้าม แก้ไข
ดูที่ อรรถาภิธาน:ฤดูหนาว