อรรถาภิธาน:ฤดูหนาว

อรรถาภิธาน

ฤดูหนาว

ภาษาไทย

คำนาม

ความหมาย: ส่วนของปีซึ่งแกนโลกหันออกจากดวงอาทิตย์ ทำให้ซีกโลกเหนือหรือใต้ที่เอนออกได้รับแสงแดดน้อยลง และทำให้ภูมิอากาศมีอุณหภูมิต่ำกว่าอุณหภูมิเฉลี่ย

คำพ้องความ

• เดือนเย็น
• ฤดูหนาว
• ศิศีระ
• ศีตกาล
• หนาว
• หน้าหนาว
• หิม
• หิมะ
• เหมันต
• เหมันต์
• เหมันตฤดู

คำตรงข้าม

ดูที่ อรรถาภิธาน:ฤดูร้อน