หำ

ดูเพิ่ม: หา, ห่า, ห้า, และ ห้ำ

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

• หรรม (เจตนาสะกดผิด)

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *tram (“ลูกอัณฑะ”); ร่วมเชื้อสายกับอีสาน หำ, ลาว ຫຳ (หำ), คำเมือง ᩉᩣᩴ (หาํ) หรือ ᨡ᩠ᩃ᩻ᩣᩴ (ข๎ลาํ), เขิน ᩉᩣᩴ (หาํ), ไทใหญ่ ႁမ် (หัม), พ่าเก ꩭံ (หํ), อาหม *𑜑𑜪 (*หํ), ภาษาจ้วงใต้ haem, จ้วง raem

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		หำ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	hǎm
	ราชบัณฑิตยสภา	ham
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ham˩˩˦/(สัมผัส)

คำนาม

หำ

1. (ภาษาปาก, สแลง) องคชาติ, อัณฑะ, หรือทั้งสองอย่าง

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /ham˨˦/

คำนาม

หำ

1. รูปแบบอื่นของ ᩉᩣᩴ (หาํ)

ภาษาอีสาน

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *tram (“ลูกอัณฑะ”); ร่วมเชื้อสายกับไทย หำ, คำเมือง ᩉᩣᩴ (หาํ) หรือ ᨡ᩠ᩃ᩻ᩣᩴ (ข๎ลาํ), ลาว ຫຳ (หำ), ไทใหญ่ ႁမ် (หัม), จ้วงแบบจั่วเจียง haem (หำ)

คำนาม

หำ

1. อัณฑะ

คำพ้องความ

• ไข่หำ
• หมากไข่หำ