ดูเพิ่ม: สถิติ

ภาษาไทย แก้ไข

รากศัพท์ แก้ไข

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต स्थित (สฺถิต); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ສະຖິດ (สะถิด)

การออกเสียง แก้ไข

การแบ่งพยางค์สะ-ถิด
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงsà-tìt
ราชบัณฑิตยสภาsa-thit
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/sa˨˩.tʰit̚˨˩/(สัมผัส)

คำกริยา แก้ไข

สถิต (คำอาการนาม การสถิต)

  1. (อกรรม) อยู่, ยืนอยู่, ตั้งอยู่ (ใช้เป็นคำยกย่องแก่สิ่งหรือบุคคลที่อยู่ในฐานะสูง)
    พระเจ้าสถิตบนสวรรค์
    พระมหากษัตริย์สถิตบนพระที่นั่ง
    สมเด็จพระสังฆราชสถิต ณ วัดบวรนิเวศวิหาร