ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

ผู้ +‎ ต้องหา

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์
{ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}
พู่-ต็้อง-หา
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงpûu-dtɔ̂ng-hǎa
ราชบัณฑิตยสภาphu-tong-ha
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/pʰuː˥˩.tɔŋ˥˩.haː˩˩˦/(สัมผัส)

คำนาม

แก้ไข

ผู้ต้องหา (คำลักษณนาม คน หรือ ราย หรือ นาย)

  1. บุคคลผู้ถูกหาว่าได้กระทำความผิด แต่ยังไม่ได้ถูกฟ้องต่อศาล

คำแปลภาษาอื่น

แก้ไข