ป่าว
ดูเพิ่ม: ปาว
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *paːwᴮ, จากภาษาจีนยุคกลาง 報 (MC pawH); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨸ᩵ᩣ᩠ᩅ (ป่าว), ภาษาลาว ປ່າວ (ป่าว), ภาษาไทลื้อ ᦔᦱᧁᧈ (ป่าว), ภาษาไทดำ ꪜ꪿ꪱꪫ (ป่าว), ภาษาไทใหญ่ ပၢဝ်ႇ (ป่าว), ภาษาไทใต้คง ᥙᥣᥝᥱ (ป่าว), ภาษาพ่าเก ပွ် (เปา), ภาษาอาหม 𑜆𑜨𑜧 (ปอ̂ว์), ภาษาจ้วง bauq
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | ป่าว | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bpàao |
ราชบัณฑิตยสภา | pao | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /paːw˨˩/(สัมผัส) |
คำกริยา แก้ไข
ป่าว (คำอาการนาม การป่าว)
ภาษาคำเมือง แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /pàaw/