ป่าว
ดูเพิ่ม: ปาว
ภาษาไทย
แก้ไขรากศัพท์
แก้ไขสืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *paːwᴮ, จากภาษาจีนยุคกลาง 報 (MC pawH); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨸ᩵ᩣ᩠ᩅ (ป่าว), ภาษาลาว ປ່າວ (ป่าว), ภาษาไทลื้อ ᦔᦱᧁᧈ (ป่าว), ภาษาไทดำ ꪜ꪿ꪱꪫ (ป่าว), ภาษาไทใหญ่ ပၢဝ်ႇ (ป่าว), ภาษาไทใต้คง ᥙᥣᥝᥱ (ป่าว), ภาษาพ่าเก ပွ် (เปา), ภาษาอาหม 𑜆𑜨𑜧 (ปอ̂ว์), ภาษาจ้วง bauq
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | ป่าว | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bpàao |
| ราชบัณฑิตยสภา | pao | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /paːw˨˩/(สัมผัส) | |
คำกริยา
แก้ไขป่าว (คำอาการนาม การป่าว)
ภาษาคำเมือง
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /pàaw/