ดูเพิ่ม: ปาว

ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *paːwᴮ, จากจีนยุคกลาง (MC pawH); ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨸ᩵ᩣ᩠ᩅ (ป่าว), ลาว ປ່າວ (ป่าว), ไทลื้อ ᦔᦱᧁᧈ (ป่าว), ไทดำ ꪜ꪿ꪱꪫ (ป่าว), ไทใหญ่ ပၢဝ်ႇ (ป่าว), ไทใต้คง ᥙᥣᥝᥱ (ป่าว), พ่าเก ပွ် (เปา), อาหม 𑜆𑜨𑜧 (ปอ̂ว์), จ้วง bauq

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์ป่าว
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงbpàao
ราชบัณฑิตยสภาpao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/paːw˨˩/(สัมผัส)

คำกริยา

แก้ไข

ป่าว (คำอาการนาม การป่าว)

  1. บอกให้รู้ทั่วกัน

ภาษาคำเมือง

แก้ไข

การออกเสียง

แก้ไข

คำกริยา

แก้ไข

ป่าว (คำอาการนาม ก๋ารป่าว หรือ ก๋านป่าว)

  1. เชิญ