ดูเพิ่ม: , บ., บิ, บี, บี้, บุ, บู่, บู้, และ บ่

ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

ยืมมาจากภาษาฮกเกี้ยน (bú บู้, การต่อสู้, การรบ)[1]

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์บู๊
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงbúu
ราชบัณฑิตยสภาbu
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/buː˦˥/(สัมผัส)

คำกริยา

แก้ไข

บู๊ (คำอาการนาม การบู๊)

  1. (ภาษาปาก) ต่อสู้
    เขาถนัดแต่เรื่องบู๊ ไม่ถนัดเรื่องเจรจา

คำคุณศัพท์

แก้ไข

บู๊

  1. (ภาษาปาก) ที่เกี่ยวกับการต่อสู้
    หนังบู๊ล้างผลาญ

อ้างอิง

แก้ไข