บู๊

ดูเพิ่ม: บ, บ., บิ, บี, บี้, บุ, บู่, บู้, และ บ่

ภาษาไทย

ยืมมาจากฮกเกี้ยน 武 (bú บู้, “การต่อสู้, การรบ”)^[1]

การแบ่งพยางค์		บู๊
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	búu
	ราชบัณฑิตยสภา	bu
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/buː˦˥/^{(สัมผัส)}

บู๊ (คำอาการนาม การบู๊)

บู๊