ตลิ่ง

ภาษาไทย

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʰliŋᴮ (“ชัน”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຕະລິ່ງ (ตะลิ่ง), ຕະຫຼິ່ງ (ตะหลิ่ง), ຫຼິ່ງ (หลิ่ง), ภาษาไทลื้อ ᦜᦲᧂᧈ (หฺลี่ง, “ชัน”), ภาษาไทใหญ่ လိင်ႇ (ลิ่ง, “ไม่เสมอกัน; ลาดเอียง”), ภาษาไทใต้คง ᥘᥤᥒᥱ (ลี่ง, “ชัน”), ภาษาจ้วง lingq (“ชัน”), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง lingq (“ชัน”)

การแบ่งพยางค์		ตะ-หฺลิ่ง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dtà-lìng
	ราชบัณฑิตยสภา	ta-ling
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/ta˨˩.liŋ˨˩/^{(สัมผัส)}

ตลิ่ง