ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

ชอบ +‎ กล

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์ชอบ-กน
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงchɔ̂ɔp-gon
ราชบัณฑิตยสภาchop-kon
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/t͡ɕʰɔːp̚˥˩.kon˧/(สัมผัส)

คำกริยาวิเศษณ์

แก้ไข

ชอบกล (คำอาการนาม ความชอบกล)

  1. ต้องด้วยชั้นเชิง, เข้าที, น่าคิด
    อนึ่งซึ่งจะตั้งค่ายอยู่นี้ก็ไม่ชอบกล หาเป็นที่ชัยภูมิไม่ จำจะยกถอยไปตั้งอยู่ ณ เมืองตะเกิงจึงจะทำถนัด
  2. แปลกผิดปรกติ
    คนข้างหลังลาดเลาเป็นเจ้าชู้ ตาหูชอบกลเจ้ามณฑา
    หน้าตาชอบกล
    ท่าทางชอบกล