ขัย

ดูเพิ่ม: ขย, ขยี้, และ ขุย

ภาษาไทย

ยืมมาจากภาษาบาลี ขย (“ความสิ้นไป, ความเสื่อมไป”); เทียบภาษาสันสกฤต क्षय (กฺษย, “ความสิ้นไป, ความเสื่อมไป”)

การแบ่งพยางค์		ไข
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kǎi
	ราชบัณฑิตยสภา	khai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/kʰaj˩˩˦/^{(สัมผัส)}
คำพ้องเสียง แก้ไข		ไข

ขัย