ดูเพิ่ม: ขยม, ขยิ่ม, ขยุ้ม, และ ขย่ม

ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

ยืมมาจากเขมรเก่า ខ្ញុំ (ขฺญุํ)

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์ขะ–หฺยุม
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงkà–yǔm
ราชบัณฑิตยสภาkha–yum
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kʰa˨˩.jum˩˩˦/(สัมผัส)

คำนาม

แก้ไข

ขยุม

  1. (โบราณ) ขยม, ข้า, บ่าว

คำสรรพนาม

แก้ไข

ขยุม

  1. (โบราณ) ขยม, ฉัน, เป็นสรรพนามบุรุษที่ 1

คำกริยาวิเศษณ์

แก้ไข

ขยุม

  1. ขะยุก, ทำถี่
    เห็นลับแลแล้วก็พายขยุมใหญ่
    — ส. ท่านพุฒาจารย์-โต