กระโปรงบานขาสั้น

ภาษาไทย

รากศัพท์

กระโปรง +‎ บาน +‎ ขา +‎ สั้น

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		กฺระ-โปฺรง-บาน-ขา-ซั่น
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	grà-bproong-baan-kǎa-sân
	ราชบัณฑิตยสภา	kra-prong-ban-kha-san
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kra˨˩.proːŋ˧.baːn˧.kʰaː˩˩˦.san˥˩/(สัมผัส)

คำนาม

กระโปรงบานขาสั้น

1. (ภาษาปาก) เด็กในวัยเรียนชั้นมัธยม

   คอนเสิร์ตเปิดอัลบั้มนักร้องขวัญใจวัยรุ่นเมื่อวานนี้ มีแต่พวกกระโปรงบานขาสั้นเต็มไปหมด

อ้างอิง

• ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 4-5.