mou

ดูเพิ่ม: mòu, móu, mōu, และ mǒu

ภาษาจ้วง

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ʰmuːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับไทย หมู, คำเมือง ᩉ᩠ᨾᩪ (ห‍มู), ลาว ໝູ (ห‍มู), ไทลื้อ ᦖᦴ (ห‍มู), ไทดำ ꪢꪴ (ห‍มุ), ไทใต้คง ᥛᥧᥴ (มู๋), ไทใหญ่ မူ (มู), อาหม 𑜉𑜥 (มู), ปู้อี mul, แสก หมู่

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /mǒw/

คำนาม

mou (อักขรวิธีปี 1957–1982 mou)

1. หมู

ภาษาจีนกลาง

การถอดเป็นอักษรโรมัน

mou (mou⁵ / mou⁰, จู้อิน ˙ㄇㄡ)

1. การสะกดไม่มาตรฐานของ mōu
2. การสะกดไม่มาตรฐานของ móu
3. การสะกดไม่มาตรฐานของ mǒu
4. การสะกดไม่มาตรฐานของ mòu

ภาษาฝรั่งเศส

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /mu/

คำคุณศัพท์

mou (เพศชายเอกพจน์ mol, เพศหญิง molle, เพศชายพหูพจน์ mous, เพศหญิงพหูพจน์ molles)

1. นุ่ม