infinitive

ภาษาอังกฤษ

รากศัพท์

จากฝรั่งเศสกลาง infinitif, จาก, จากละติน infinitus

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /ɪnˈfɪnɪtɪv/, /ɪnˈfɪnətɪv/

คำนาม

infinitive (พหูพจน์ infinitives)

1. (ไวยากรณ์) รูปกริยาที่ไม่มีการผันใด ๆ, ภาษาอังกฤษมักใช้คำว่า to ต่อหน้ากริยานั้น เช่น "to sit"
2. (ไวยากรณ์) คำนามที่แปลงมาจากรูปกริยาที่ไม่มีการผัน (1)

   We scored a win.

   พวกเราได้แต้มชนะ

คำคุณศัพท์

infinitive (เปรียบเทียบไม่ได้)

1. (ไวยากรณ์) (กริยา) ที่ไม่มีการผันใด ๆ
2. ไม่มีขอบเขต, ไม่มีข้อจำกัด, ไม่มีข้อกำหนด

คำพ้องความ

• (2) unlimited, undefined

ภาษาฝรั่งเศส

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /ɛ̃.fi.ni.tiv/

คำคุณศัพท์

infinitive

1. คุณศัพท์ผันตามนามเพศหญิง (feminine) ของ infinitif