fwn

ภาษาจ้วง

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *C̥.wɯnᴬ; ร่วมเชื้อสายกับไทย ฝน, คำเมือง ᨺᩫ᩠ᨶ (ฝ็‍น), ลาว ຝົນ (ฝ็น), ไทลื้อ ᦚᦳᧃ (ฝุน), ไทดำ ꪶꪠꪙ (โฝน), ไทใหญ่ ၽူၼ် (ผูน) หรือ ၾူၼ် (ฝูน), อาหม 𑜇𑜤𑜃𑜫 (ผุน์), จ้วงแบบหนง paen, แสก หวึ่น

การออกเสียง

• (จ้วงมาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /fɯn˨˦/
• เลขวรรณยุกต์: fwn¹
• การแบ่งพยางค์: fwn
• คำอ่านภาษาไทย (ประมาณ): ฟึน^{จัตวา}

คำนาม

fwn (อักขรวิธีปี 1957–1982 fɯn)

1. ฝน

   Fwn doek.

   ฝนตก