discredit

ภาษาอังกฤษ

รากศัพท์

dis- +‎ credit

การออกเสียง

• เสียง (สหรัฐอเมริกา):

  (file)

• สัมผัส: -ɛdɪt

คำกริยา

discredit (ปัจจุบันกาลเอกพจน์บุรุษที่สาม discredits, พาร์ทิซิเพิลปัจจุบันกาล discrediting, อดีตกาลและพาร์ทิซิเพิลอดีตกาล discredited)

1. (สกรรม) ทำลายชื่อเสียงที่ดีของบุคคล; ทำให้แนวคิดหรือวัตถุพยาน ดูเหมือนว่าเป็นเท็จหรือเชื่อถือไม่ได้

   The candidate tried to discredit his opponent.

   The evidence would tend to discredit such a theory.

คำพ้องความ

• demean, disgrace, dishonour, disprove, invalidate, tell against

คำเกี่ยวข้อง

• discreditor

คำนาม

discredit (นับไม่ได้)

1. การทำลายชื่อเสียงหรือความน่าเชื่อถือ หรือภาวะที่ชื่อเสียงหรือความน่าเชื่อถือถูกทำลาย

   Later accounts have brought the story into discredit.

2. ระดับของความเสื่อมเสีย; ความอื้อฉาว; ตำหนิ.
   • Rogers

     It is the duty of every Christian to be concerned for the reputation or discredit his life may bring on his profession.

คำพ้องความ

• (degree of dishonour): demerit