ᩉ᩠ᩅᩣ᩠ᨶ

ภาษาเขิน

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *C̥.waːlᴬ; ร่วมเชื้อสายกับไทย หวาน, คำเมือง ᩉ᩠ᩅᩣ᩠ᨶ (หวาน), ลาว ຫວານ (หวาน), ไทใหญ่ ဝၢၼ် (วาน), ไทใต้คง ᥝᥣᥢᥴ (ว๋าน), พ่าเก ဝꩫ် (วน์), อาหม 𑜈𑜃𑜫 (บน์), จ้วง van, แสก หว่าน

การออกเสียง

• (เชียงตุง) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /waːn˧˨˥/

คำคุณศัพท์

ᩉ᩠ᩅᩣ᩠ᨶ (หวาน) (คำอาการนาม ᨣ᩠ᩅᩣ᩠ᨾᩉ᩠ᩅᩣ᩠ᨶ)

1. หวาน

ภาษาคำเมือง

รากศัพท์

• (ถอดอักษรและถอดเสียง) หวาน

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /waːn˨˦/

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *C̥.waːlᴬ; ร่วมเชื้อสายกับไทย หวาน, เขิน ᩉ᩠ᩅᩣ᩠ᨶ (หวาน), ลาว ຫວານ (หวาน), ไทลื้อ ᦛᦱᧃ (หฺวาน), ไทใหญ่ ဝၢၼ် (วาน), ไทใต้คง ᥝᥣᥢᥴ (ว๋าน), พ่าเก ဝꩫ် (วน์), อาหม 𑜈𑜃𑜫 (บน์), จ้วง van, แสก หว่าน

คำคุณศัพท์

ᩉ᩠ᩅᩣ᩠ᨶ (หวาน) (คำอาการนาม ᨣᩤᩴᩉ᩠ᩅᩣ᩠ᨶ หรือ ᨤ᩠ᩅᩣ᩠ᨾᩉ᩠ᩅᩣ᩠ᨶ)

1. หวาน
2. อร่อย
3. (คำพูด) เพราะ
4. สนุกสนาน

รากศัพท์ 2

เป็นไปได้ว่าเคยสะกด *ᩉ᩠ᩅ᩶ᩣ᩠ᨶ (หว้าน); ร่วมเชื้อสายกับไทย ว่าน, เขิน ᩅ᩵ᩤ᩠ᨶ (ว่าน), อีสาน หว้าน หรือ ว่าน, ลาว ຫວ້ານ (หว้าน) หรือ ວ່ານ (ว่าน), ไทลื้อ ᦛᦱᧃᧉ (หฺว้าน)

คำนาม

ᩉ᩠ᩅᩣ᩠ᨶ (หวาน)

1. ว่าน