ᦐᦻᧈ

ภาษาไทลื้อ

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ʰnaːjᴮ; ร่วมเชื้อสายกับไทย หน่าย, คำเมือง ᩉ᩠ᨶ᩵ᩣ᩠ᨿ (หน่าย), ลาว ໜ່າຍ (หน่าย), เขิน ᩉ᩠ᨶ᩵ᩣ᩠ᨿ (หน่าย)

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /naːj˧˥/

คำกริยา

ᦐᦻᧈ (หฺน่าย) (คำอาการนาม ᦂᦱᧃᦐᦻᧈ)

1. หน่าย, เบื่อ

   ᦖᦲᧃ ᦓᦲᦰ ᦠᦹᧉ ᦗᦻᧈ ᦐᦻᧈ ᦓᦲᦰ ᦠᦹᧉ ᦐᦲ

   หฺมีน นีะ หื้ พ่าย หฺน่าย นีะ หื้ หฺนี

   เหม็นนี้ให้พ่าย(หนี) หน่ายนี้ให้หนี