ໄຖ່

ดูเพิ่ม: ໄຖ

ภาษาลาว

รากศัพท์

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *tʰajᴮ¹ (Jonsson, 1991); ร่วมเชื้อสายกับไทย ไถ่, คำเมือง ᨳᩱ᩵ (ไถ่), เขิน ᨳᩱ᩵ (ไถ่), ไทลื้อ ᦺᦏᧈ (ไถ่), ไทดำ ꪼꪖ꪿ (ไถ่), ไทขาว ꪼꪖꫀ, ไทใหญ่ ထႆႇ (ไถ่), ไทใต้คง ᥗᥭᥱ (ถั่ย), พ่าเก ထႝ (ถย์), อาหม *𑜌𑜩 (*ถย์)

การออกเสียง

• (เวียงจันทน์) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: [tʰaj˧]
• (หลวงพระบาง) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: [tʰaj˧˨]
• การแบ่งพยางค์: ໄຖ່
• สัมผัส: -aj
• คำพ้องเสียง: ໄທ່ (ไท่) (ในถิ่นที่มีการออกเสียงอักษรคู่เหมือนกันเมื่อมีไม้เอก)

คำกริยา

ໄຖ່ • (ไถ่) (คำอาการนาม ການໄຖ່)

1. (สกรรม) ไถ่