ไถ้

ดูเพิ่ม: ไถ, ไถ̂, และ ไถ่

ภาษาไทย

จาก *ไท่, จากจีนยุคกลาง 袋 (MC dojH); ร่วมเชื้อสายกับอีสาน ไท่, ลาว ໄທ່ (ไท่), คำเมือง ᨴᩱ᩵ (ไท่), เขิน ᨴᩱ᩵ (ไท่), ไทลื้อ ᦺᦑᧈ (ไท่), ภาษาจ้วงใต้ taeh (ไท่-ถุง), ภาษาจ้วงเหนือ daeh (ไต่-ถุง)

การแบ่งพยางค์		ไท่
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	tâi
	ราชบัณฑิตยสภา	thai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/tʰaj˥˩/^{(สัมผัส)}

ไถ้