ไถ้

ดูเพิ่ม: ไถ, ไถ̂, และ ไถ่

ภาษาไทย

จาก *ไท่, จากภาษาจีนยุคกลาง 袋 (MC dojH); ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน ไท่, ภาษาลาว ໄທ່ (ไท่), ภาษาคำเมือง ᨴᩱ᩵ (ไท่), ภาษาเขิน ᨴᩱ᩵ (ไท่), ภาษาไทลื้อ ᦺᦑᧈ (ไท่), ภาษาจ้วงใต้ taeh (ไท่-ถุง), ภาษาจ้วงเหนือ daeh (ไต่-ถุง)

การแบ่งพยางค์		ไท่
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	tâi
	ราชบัณฑิตยสภา	thai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/tʰaj˥˩/^{(สัมผัส)}

ไถ้