แป๊ะเจี๊ยะ

ภาษาไทย

ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว 白／白 (bêh8, “ขาว, ว่าง, เปล่า”) + 食／食 (ziah8, “กิน”)^[1]

การแบ่งพยางค์		แป๊ะ-เจี๊ยะ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bpɛ́-jía
	ราชบัณฑิตยสภา	pae-chia
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/pɛʔ˦˥.t͡ɕia̯ʔ˦˥/^{(สัมผัส)}

แป๊ะเจี๊ยะ

(ภาษาปาก) เงิน กิน เปล่า^[2]
โรงเรียนนี้เก็บแป๊ะเจี๊ยะแพงมาก
(ภาษาปาก) เงินใต้โต๊ะ, ค่าน้ำร้อนน้ำชา, สินบน
ผลสอบดีเอสไอไม่พบโรงเรียนบดินทรเดชารับเงินแป๊ะเจี๊ยะ^[3]