เสี่ย

ดูเพิ่ม: เสย และ เสีย

ภาษาไทย

ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว 舍／舍 (sia³, “ที่อยู่อาศัย”)^[1]

การแบ่งพยางค์		เสี่ย
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sìia
	ราชบัณฑิตยสภา	sia
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/sia̯˨˩/^{(สัมผัส)}

เสี่ย (คำลักษณนาม คน)

↑ Joanna Rose McFarland (2021), chapter Chapter 3: Language Contact and Lexical Changes in Khmer and Teochew in Cambodia and Beyond, in Chia, Caroline; Hoogervorst, Tom, editors, Sinophone Southeast Asia: Sinitic Voices across the Southern Seas (Chinese Overseas: History, Literature, and Society; 20 [Open Access])‎^[1], Brill, →ISBN, page 104