ภาษาไทย แก้ไข

รากศัพท์ แก้ไข

ยืมมาจากภาษาเขมร ឆ្លៀវ (ฉฺเลียว)

การออกเสียง แก้ไข

การแบ่งพยางค์ฉะ-เหฺลียว
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงchà-lǐao
ราชบัณฑิตยสภาcha-liao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/t͡ɕʰa˨˩.lia̯w˩˩˦/(สัมผัส)

คำกริยา แก้ไข

เฉลียว (คำอาการนาม การเฉลียว หรือ ความเฉลียว)

  1. นึกระแวงขึ้นมา
    ไม่เฉลียวว่าเขาจะหักหลัง
  2. มีไหวพริบ
    ฉลาดแต่ไม่เฉลียว