เก๋าเจ๊ง

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว 狗／狗 (gao2) + 種／种 (zêng2); ในจีนใช้ว่า 狗雜種／狗杂种

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}		เก๋า-เจ็๊ง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gǎo-jéng
	ราชบัณฑิตยสภา	kao-cheng
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kaw˩˩˦.t͡ɕeŋ˦˥/(สัมผัส)

คำนาม

เก๋าเจ๊ง

1. (ภาษาปาก, สแลง, ดูหมิ่น, ล่วงเกิน) ชาติหมา (เป็นคำด่า)