ภาษาไทย แก้ไข

รากศัพท์ แก้ไข

ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว (gao2) + (zêng2); ในจีนใช้ว่า 狗雜種

การออกเสียง แก้ไข

การแบ่งพยางค์
{ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}
เก๋า-เจ็๊ง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงgǎo-jéng
ราชบัณฑิตยสภาkao-cheng
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kaw˩˩˦.t͡ɕeŋ˦˥/(สัมผัส)

คำนาม แก้ไข

เก๋าเจ๊ง

  1. (ภาษาปาก, สแลง, ดูหมิ่น) ชาติหมา (เป็นคำด่า)[1]

อ้างอิง แก้ไข

  1. ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 17.