เกาเหลา

ภาษาไทย

(คำนามความหมายที่ 1-2) ภาษาจีน 高樓 (ซุป ข้น)
(คำกริยาความหมายที่ 1) นายสมัคร สุนทรเวช เป็นผู้ใช้ครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. 2537 เพื่อบรรยายความสัมพันธ์ระหว่างนายธานินทร์ นิมมานเหมินท์ กับนายศุภชัย พานิชภักดิ์ ซึ่งเป็นรัฐมนตรีที่รับผิดชอบด้านเศรษฐกิจ^[1]

การแบ่งพยางค์		เกา–เหฺลา
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gao–lǎo
	ราชบัณฑิตยสภา	kao–lao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/kaw˧.law˩˩˦/^{(สัมผัส)}

เกาเหลา

แกงมีลักษณะอย่างแกงจืด
ก๋วยเตี๋ยวไม่ใส่เส้น^[1]
ขอก๋วยเตี๋ยวเป็ด ๑ เกาเหลาลูกชิ้น ๑ เกาเหลาราดหน้า ๑
ส้มตำไม่มีเส้น มะละกอหรือเส้น อื่นๆ
ขอส้มตำเกาเหลาทะเลเผ็ดๆ พริก ๒๐ เม็ด

เกาเหลา

(ภาษาปาก, สแลง) ไม่ถูกกัน, ไม่กินเส้น^[1]
คู่นี้เขาเกาเหลากันอยู่ ถ้าจะให้มาช่วยงานคงต้องเลือกคนใดคนหนึ่ง