อ้าย
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน อ้าย, ภาษาลาว ອ້າຍ (อ้าย), ภาษาคำเมือง ᩋ᩶ᩣ᩠ᨿ (อ้าย), ภาษาเขิน ᩋ᩶ᩣ᩠ᨿ (อ้าย), ภาษาไทลื้อ ᦀᦻᧉ (อ้าย), ภาษาไทดำ ꪮ꫁ꪱꪥ (อ้าย), ภาษาไทใหญ่ ဢၢႆႈ (อ้าย)
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | อ้าย | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | âai |
| ราชบัณฑิตยสภา | ai | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ʔaːj˥˩/(สัมผัส) | |
คำนาม แก้ไข
อ้าย
- (โบราณ) เรียกลูกชายคนที่ 1 ว่า "ลูกอ้าย" คู่กับลูกหญิงคนที่ 1 ว่า "ลูกเอื้อย" (กฎหมายตราสามดวง)
- โดยปริยาย อนุโลมเรียกพี่ชายคนโตว่า "พี่อ้าย"
- คำประกอบคำอื่นบอกให้รู้ว่าเป็นเพศชายหรือสัตว์ตัวผู้
- อ้ายหนุ่ม
- อ้ายด่าง
- คำประกอบหน้าชื่อผู้ชายที่มีฐานะต่ำกว่าอย่างนายเรียกคนใช้
- คำประกอบหน้าชื่อเพื่อนฝูงแสดงว่ามีความสนิทสนมมาก มักใช้กันในหมู่เด็กผู้ชาย
- คำใช้ประกอบหน้าชื่อผู้ชายแสดงความดูหมิ่นเหยียดหยาม
- คำประกอบคำบางคำที่ผู้ใหญ่ใช้เรียกเด็กผู้ชายหรือผู้ชายที่อายุน้อยกว่ามากด้วยความเอ็นดูหรือสนิทสนมเป็นกันเอง
- อ้ายหนู
- อ้ายน้องชาย
- คำประกอบหน้าคำบางคำเพื่อเน้น
- อ้ายเราก็ไม่ดี
- อ้ายจะไปก็ไม่มีที่จะไป
- อ้ายจะอยู่หรือก็คับใจ
- คำประกอบหน้าชื่อสัตว์บางชนิดโดยไม่เน้นเพศ
- อ้ายเหลือม
- อ้ายทุย
- คำประกอบหน้าคำบางคำเพื่อเน้นในเชิงบริภาษ
- อ้ายทึ่ม
- อ้ายโง่
- อ้ายควาย
- คำใช้แทนสิ่งที่กล่าวถึงและเป็นที่เข้าใจกัน
- อ้ายนั่น
- อ้ายนี่
- (โบราณ) คำนำหน้าชื่อผู้ชาย มักใช้ในทางไม่ดี
- อ้ายดีผู้ร้ายรับเปนสัจให้การซัดพวกเพื่อนถึงอ้ายเชด อ้ายแสน อ้ายคง อ้ายมั้น(กฎหมายตราสามดวง)
ดูเพิ่ม แก้ไข
คำคุณศัพท์ แก้ไข
อ้าย
- ต้น, หนึ่ง, ในคำว่า เดือนอ้าย
ภาษาคำเมือง แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /ʔaːj˦˦ʔ/
คำนาม แก้ไข
อ้าย (คำลักษณนาม คน)
- อีกรูปหนึ่งของ ᩋ᩶ᩣ᩠ᨿ (อ้าย)
ภาษาอีสาน แก้ไข
คำนาม แก้ไข
อ้าย
- อีกรูปหนึ่งของ อ่าย