อิห
ภาษาบาลี แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
อิม + ห (“อัพยย, แทนสัตตมีวิภัตติ”); จากภาษาสันสกฤต इह (อิห), จากภาษาอินโด-อารยันดั้งเดิม *Hidʰá, จากภาษาอินโด-อิเรเนียนดั้งเดิม *Hidʰá, จากภาษาอินโด-ยูโรเปียนดั้งเดิม *h₁i-dʰe- (“ที่นี่, ในนี้”).[1] Compare ภาษาบาลี อิธ, ภาษาอเวสตะ 𐬌𐬛𐬁 (อิดา), 𐬌𐬜𐬀 (อิธะ).
The form ihá was generalized in Vedic to conform with other place-based adverbs ending in -ห, whereas the Middle Indo-Aryan languages generalized -ธ.
รูปแบบอื่น แก้ไข
เขียนด้วยอักษรอื่น
นิบาต แก้ไข
อิห
- ใน..นี้, ที่นี่
คำกริยาวิเศษณ์ แก้ไข
อิห
- ที่นี่
คำสรรพนาม แก้ไข
อิห
- (อิห/อิมสฺมิํ/อิมมฺหิ ฐานสฺมิํ) อธิกรณการก เอกพจน์ของ อิม
คำคุณศัพท์ แก้ไข
อิห
- ↑ Lubotsky, Alexander (2011) The Indo-Aryan Inherited Lexicon (in progress) (Indo-European Etymological Dictionary Project), Leiden University