อิห
ภาษาบาลี
แก้ไขรากศัพท์
แก้ไขอิม + ห (“อัพยย, แทนสัตตมีวิภัตติ”); จากภาษาสันสกฤต इह (อิห), จากภาษาอินโด-อารยันดั้งเดิม *Hidʰá, จากภาษาอินโด-อิเรเนียนดั้งเดิม *Hidʰá, จากภาษาอินโด-ยูโรเปียนดั้งเดิม *h₁i-dʰe- (“ที่นี่, ในนี้”).[1] Compare ภาษาบาลี อิธ, ภาษาอเวสตะ 𐬌𐬛𐬁 (อิดา), 𐬌𐬜𐬀 (อิธะ).
The form ihá was generalized in Vedic to conform with other place-based adverbs ending in -ห, whereas the Middle Indo-Aryan languages generalized -ธ.
รูปแบบอื่น
แก้ไขเขียนด้วยอักษรอื่น
นิบาต
แก้ไขอิห
- ใน..นี้, ที่นี่
คำกริยาวิเศษณ์
แก้ไขอิห
- ที่นี่
คำสรรพนาม
แก้ไขอิห
- (อิห/อิมสฺมิํ/อิมมฺหิ ฐานสฺมิํ) อธิกรณการก เอกพจน์ของ อิม
คำคุณศัพท์
แก้ไขอิห
- ↑ Lubotsky, Alexander (2011) The Indo-Aryan Inherited Lexicon (in progress) (Indo-European Etymological Dictionary Project), Leiden University