อมฤตยู

ภาษาไทย

ยืมมาจากเขมร អម្រឹត្យុ (อมฺรึตฺยุ), จากสันสกฤต अमृत्यु (อมฺฤตฺยุ, “ความไม่ตาย”); เทียบเท่า อ +‎ มฤตยู

การแบ่งพยางค์ {เสียงพยัญชนะซ้ำ}		อะ-มะ-รึด-ตะ-ยู
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	à-má-rʉ́t-dtà-yuu
	ราชบัณฑิตยสภา	a-ma-ruet-ta-yu
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/ʔa˨˩.ma˦˥.rɯt̚˦˥.ta˨˩.juː˧/^{(สัมผัส)}

อมฤตยู