หับ

ดูเพิ่ม: หีบ และ หุบ

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *hapᴰ, จากจีนยุคกลาง 闔 (MC hap) หรือ 合 (MC hop); ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩉᩢ᩠ᨷ (หั‍บ), ลาว ຫັບ (หับ), ไทใหญ่ ႁပ်း (หั๊ป), จ้วงแบบจั่วเจียง haep, จ้วง haep

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		หับ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	hàp
	ราชบัณฑิตยสภา	hap
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/hap̚˨˩/(สัมผัส)

คำกริยา

หับ (คำอาการนาม การหับ)

1. ปิด, งับ

   เข้าห้องแล้วหับประตูเสีย

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /hap˨˦/

คำกริยา

หับ (คำอาการนาม ก๋ารหับ หรือ ก๋านหับ)

1. รูปแบบอื่นของ ᩉᩢ᩠ᨷ (หั‍บ)