หมูป่า

ภาษาไทย

รากศัพท์

หมู +‎ ป่า

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		หฺมู-ป่า
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	mǔu-bpàa
	ราชบัณฑิตยสภา	mu-pa
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/muː˩˩˦.paː˨˩/(สัมผัส)

คำนาม

หมูป่า (คำลักษณนาม ตัว)

1. ชื่อหมูซึ่งเป็นต้นกำเนิดของหมูบ้าน รูปร่างลักษณะคล้ายหมูบ้าน แต่ปากและจมูกยื่นยาวกว่า ปลายจมูกบานใช้สำหรับดุดหาอาหาร ลำตัวเพรียวกว่ามีขนดกหยาบสีดำ ๆ ขนแผงคอยาว ตัวผู้มีเขี้ยวใหญ่ยื่นยาวพ้นปาก กินพืช ลูกเกิดใหม่ขนสีน้ำตาลอ่อน มีลายขาวเป็นทางตามยาว เรียก ลายแงไทย ในประเทศไทยเป็นชนิด Sus scrofa Linn. พบในป่าทุกภาค