สุรทิน

ภาษาไทย

ยืมมาจากภาษาบาลี สูร (“ดวงอาทิตย์”) + ทิน (“วัน”)

การแบ่งพยางค์		สุ-ระ-ทิน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sù-rá-tin
	ราชบัณฑิตยสภา	su-ra-thin
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/su˨˩.ra˦˥.tʰin˧/^{(สัมผัส)}

สุรทิน