ศุกร

ดูเพิ่ม: ศุกร์ และ ศูกร

ภาษาไทย

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต शुक्र (ศุกฺร, “ขาว, สว่าง”); เทียบภาษาบาลี สุกฺก (“ขาว, สว่าง”)

การแบ่งพยางค์		[เสียงสมาส] สุก-กฺระ-
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sùk-grà-
	ราชบัณฑิตยสภา	suk-kra-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/suk̚˨˩.kra˨˩./

ศุกร-