วิหาร
ภาษาไทย
แก้ไข
รากศัพท์
แก้ไขยืมมาจากบาลี วิหาร (“ที่พัก, ที่อยู่”) หรือสันสกฤต विहार (วิหาร)
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | วิ-หาน | [เสียงสมาส] วิ-หา-ระ- | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | wí-hǎan | wí-hǎa-rá- |
| ราชบัณฑิตยสภา | wi-han | wi-ha-ra- | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /wi˦˥.haːn˩˩˦/(สัมผัส) | /wi˦˥.haː˩˩˦.ra˦˥./ | |
คำนาม
แก้ไขวิหาร
- วัด, ที่อยู่ของพระสงฆ์
- ที่ประดิษฐานพระพุทธรูป, คู่กับ โบสถ์
- การพักผ่อน
- ทิวาวิหาร – การพักผ่อนในเวลากลางวัน
ลูกคำ
แก้ไขภาษาบาลี
แก้ไขรูปแบบอื่น
แก้ไขเขียนด้วยอักษรอื่น
รากศัพท์
แก้ไขวิ + หรฺ + ณ หรือ วิ + หาร; เทียบกับสันสกฤต विहार (วิหาร)
คำนาม
แก้ไขวิหาร ช.
การผันรูป
แก้ไขตารางการผันรูปของ "วิหาร" (เพศชาย)
| การก \ พจน์ | เอกพจน์ | พหูพจน์ |
|---|---|---|
| กรรตุการก (ปฐมา) | วิหาโร | วิหารา |
| กรรมการก (ทุติยา) | วิหารํ | วิหาเร |
| กรณการก (ตติยา) | วิหาเรน | วิหาเรหิ หรือ วิหาเรภิ |
| สัมปทานการก (จตุตถี) | วิหารสฺส หรือ วิหาราย หรือ วิหารตฺถํ | วิหารานํ |
| อปาทานการก (ปัญจมี) | วิหารสฺมา หรือ วิหารมฺหา หรือ วิหารา | วิหาเรหิ หรือ วิหาเรภิ |
| สัมพันธการก (ฉัฏฐี) | วิหารสฺส | วิหารานํ |
| อธิกรณการก (สัตตมี) | วิหารสฺมิํ หรือ วิหารมฺหิ หรือ วิหาเร | วิหาเรสุ |
| สัมโพธนการก (อาลปนะ) | วิหาร | วิหารา |