ภาษาไทย

แก้ไข

รูปแบบอื่น

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

ยืมมาจากภาษาบาลี วินย หรือภาษาสันสกฤต विनय (วินย); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ວິໄນ (วิไน), ภาษาคำเมือง ᩅᩥᨶᩢ᩠ᨿ (วินัย), ภาษาเขิน ᩅᩥᨶᩱ᩠ᨿ (วิไนย), ภาษาไทลื้อ ᦞᦲᧉᦺᦓ (วี้ไน), ภาษาไทใหญ่ ဝီႉၼႄး (วี๎แน๊), ภาษาเขมร វិន័យ (วินัย), ภาษาพม่า ဝိနည်း (วินญ์:); ร่วมรากกับ พินัย

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์วิ-ไน
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงwí-nai
ราชบัณฑิตยสภาwi-nai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/wi˦˥.naj˧/(สัมผัส)

คำนาม

แก้ไข

วินัย

  1. ระเบียบแบบแผนและข้อบังคับ, ข้อปฏิบัติ
    วินัยทหาร
    วินัยทางการเงิน
  2. (ศาสนาพุทธ) สิกขาบทของพระสงฆ์

คำวิสามานยนาม

แก้ไข

วินัย

  1. ชื่อบุคคลชาย

การใช้

แก้ไข

ชื่อนี้เป็นหนึ่งในชื่อคนไทยที่ใช้ซ้ำกันมากที่สุด[1]

อ้างอิง

แก้ไข