วรรชย์

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมมาจากสันสกฤต वर्ज्य (วรฺชฺย, “ที่ควรเว้น”)

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: [wät̚˥]
• เทียบเสียงภาษาไทยโดยประมาณ: วัด
• แม่แบบ:พ้องเสียง/วัด

คำคุณศัพท์

วรรชย์

1. ที่ควรเว้น