วรรชย์

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต वर्ज्य (วรฺชฺย, “ที่ควรเว้น”)

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: [wät̚˥]
• คำอ่านภาษาไทย: วัด
• แม่แบบ:พ้องเสียง/วัด

คำคุณศัพท์

วรรชย์

1. ที่ควรเว้น