ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

ยืมมาจากภาษาบาลี ปจฺจามิตฺต โดยเปลี่ยนคำหลังเป็น มิตร; เทียบภาษาสันสกฤต प्रत्यमित्र (ปฺรตฺยมิตฺร)

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์ปัด-จา-มิด
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงbpàt-jaa-mít
ราชบัณฑิตยสภาpat-cha-mit
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/pat̚˨˩.t͡ɕaː˧.mit̚˦˥/(สัมผัส)

คำนาม

แก้ไข

ปัจจามิตร

  1. (ภาษาหนังสือ, ร้อยกรอง) ข้าศึก, ศัตรู
    ทัศนะของคนไทยต่อพม่าในฐานะปัจจามิตรมีพัฒนาการอย่างสืบเนื่องจนฝั่งรากลึกในสังคมไทย

ดูเพิ่ม

แก้ไข