ปรมาภิไธย

ภาษาไทย

ยืมมาจากภาษาบาลี ปรมาภิเธยฺย (“ชื่ออันเป็นที่สุด”) มาจาก ปรม (“อย่างยิ่ง, ที่สุด”) + อภิเธยฺย (“ชื่อ”)

การแบ่งพยางค์		ปะ-ระ-มา-พิ-ไท	ปอ-ระ-มา-พิ-ไท
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bpà-rá-maa-pí-tai	bpɔɔ-rá-maa-pí-tai
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ราชบัณฑิตยสภา	pa-ra-ma-phi-thai	po-ra-ma-phi-thai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/pa˨˩.ra˦˥.maː˧.pʰi˦˥.tʰaj˧/^{(สัมผัส)}	/pɔː˧.ra˦˥.maː˧.pʰi˦˥.tʰaj˧/^{(สัมผัส)}

ปรมาภิไธย

(ราชาศัพท์) ชื่อ (ใช้เฉพาะ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว)
ในพระปรมาภิไธย

ทรงลงพระปรมาภิไธย