ซวย
ดูเพิ่ม: ซ่วย
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
ยืมมาจากภาษาฮกเกี้ยน 衰/衰 (soe ซวย, “อ่อนแอ, เสื่อมโทรม”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຊວຍ (ซวย), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง cuiq (สุ่ย, “โชคร้าย, ไม่ดี”)
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | ซวย | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | suai |
ราชบัณฑิตยสภา | suai | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sua̯j˧/(สัมผัส) |
คำคุณศัพท์ แก้ไข
ซวย (คำอาการนาม ความซวย)