ภาษาไทย แก้ไข

รากศัพท์ แก้ไข

ยืมมาจากภาษาเขมร ជះ (ชะ); ร่วมเชื้อสายกับภาษามอญ ဇး (ชห์)

การออกเสียง แก้ไข

การแบ่งพยางค์ชะ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงchá
ราชบัณฑิตยสภาcha
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/t͡ɕʰaʔ˦˥/(สัมผัส)

คำกริยา แก้ไข

ชะ (คำอาการนาม การชะ)

  1. ล้างหรือทำให้สิ่งที่ติดอยู่หลุดออกไปด้วยน้ำ ในลักษณะและอาการอย่างชะแผล
  2. ชำระล้างด้วยน้ำหรือน้ำฝนเป็นต้น
    ฝนชะช่อมะม่วง
    ฝนชะหน้าดิน

คำอุทาน แก้ไข

ชะ

  1. คำที่เปล่งออกมาเมื่อโกรธหรือ ไม่พอใจเป็นต้น, ชะช้าหรือชัดช้า ก็ว่า