กบินทร์

ภาษาไทย

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต कपीन्द्र (กปีนฺทฺร), จาก कपि (กปิ, “ลิง”) + इन्द्र (อินฺทฺร, “ผู้เป็นใหญ่”)

การแบ่งพยางค์		กะ-บิน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gà-bin
	ราชบัณฑิตยสภา	ka-bin
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/ka˨˩.bin˧/^{(สัมผัส)}
คำพ้องเสียง แก้ไข		กบิล กะบิล

กบินทร์

กบินทร์