มึง
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *mɯŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ມຶງ (มึง), ภาษาไทลื้อ ᦙᦹᧂ (มืง), ภาษาไทดำ ꪣꪳꪉ (มึง), ภาษาไทขาว ꪝꪳꪉ, ภาษาจ้วง mwngz, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง mawz; เทียบภาษาไหลดั้งเดิม *C-mɯː (“คุณ; ท่าน (เอกพจน์)”)
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | มึง | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | mʉng |
ราชบัณฑิตยสภา | mueng | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /mɯŋ˧/(สัมผัส) |
คำสรรพนาม แก้ไข
มึง
คำพ้องความ แก้ไข
- ดูที่ อรรถาภิธาน:มึง
ดูเพิ่ม แก้ไข
สรรพนามบุรุษภาษาไทยเดิม
คำสืบทอด แก้ไข
- → เขมร: មឹង (มึง)