มฺืง

ดูเพิ่ม: มง, มั่ง, มั้ง, มิ่ง, มึง, มุง, มุ่ง, มุ้ง, และ ม่ง

ภาษาเขมรเหนือ

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาไทย เมือง; ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร មឿង (เมือง)

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /mɤːŋ/

คำนาม

มฺืง

1. เมือง