คำ
ภาษาไทย แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | คำ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kam |
| ราชบัณฑิตยสภา | kham | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰam˧/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1 แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɡamᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨣᩤᩴ (คาํ), ภาษาลาว ຄຳ (คำ), ภาษาไทลื้อ ᦅᧄ (คัม), ภาษาไทดำ ꪁꪾ (ก̱ำ), ภาษาจ้วงใต้ kaemz
คำนาม แก้ไข
คำ (คำลักษณนาม คำ)
- เสียงพูด
- (ไวยากรณ์) เสียงพูดหรือลายลักษณ์อักษรที่เขียนหรือพิมพ์ขึ้นเพื่อแสดงความคิด โดยปกติถือว่าเป็นหน่วยที่เล็กที่สุดซึ่งมีความหมายในตัว
- ใช้ประกอบหน้าคำอื่นมีความหมายเช่นนั้น
- คำนาม
- คำกริยา
- คำบุพบท
ลูกคำ แก้ไข
- คำกร่อน
- คำกล่าวโทษ
- คำกำกับนาม
- คำขวัญ
- คำขาด
- คำขึ้นต้น
- คำคม
- คำคู่ความ
- คำตั้ง
- คำตาย
- คำเติม
- คำถามนำ
- คำแถลง
- คำทาย
- คำเทียบ
- คำโท
- คำนำ
- คำนำหน้าชื่อ
- คำนิยม
- คำบอกกล่าว
- คำบังคับ
- คำประสม
- คำประสาน
- คำปรารภ
- คำเป็น
- คำผวน
- คำผสาน
- คำเผดียงสงฆ์
- คำพ้องความ
- คำพ้องรูป
- คำพ้องเสียง
- คำพิพากษา
- คำฟ้อง
- คำฟ้องแย้ง
- คำมั่น
- คำมั่นว่าจะให้รางวัล
- คำมูล
- คำเมือง
- คำร้อง
- คำร้องทุกข์
- คำลงท้าย
- คำสกรรถ
- คำสนอง
- คำสร้อย
- คำสั่งทางปกครอง
- คำสุภาพ
- คำเสนอ
- คำหลวง
- คำให้การ
คำแปลภาษาอื่น แก้ไข
เสียงพูด
คำลักษณนาม แก้ไข
คำ
คำเกี่ยวข้อง แก้ไข
คำแปลภาษาอื่น แก้ไข
รากศัพท์ 2 แก้ไข
จากภาษาจีนเก่า 金 (OC *krɯm); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨤᩣᩴ (ฅาํ), ภาษาลาว ຄຳ (คำ), ภาษาไทลื้อ ᦆᧄ (ฅัม), ภาษาไทดำ ꪁꪾ (ก̱ำ), ภาษาไทขาว ꪅꪝꪾ, ภาษาไทใหญ่ ၶမ်း (ขั๊ม), ภาษาอาหม 𑜁𑜪 (ขํ) หรือ 𑜁𑜞𑜪 (ขฺรํ), ภาษาจ้วง gim, ภาษาแสก กฺั๊ม
รูปแบบอื่น แก้ไข
- (เลิกใช้) ฅำ
คำนาม แก้ไข
คำ
คำพ้องความ แก้ไข
- ดูที่ อรรถาภิธาน:ทอง
คำแปลภาษาอื่น แก้ไข
ทอง — ให้ดูที่ ทอง
ภาษาเขมรเหนือ แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /kʰam/
คำกริยา แก้ไข
คำ
ภาษาคำเมือง แก้ไข
คำนาม แก้ไข
คำ
- อีกรูปหนึ่งของ ᨤᩣᩴ (ฅาํ)